laagjes in het leven

Het ging/gaat weer behoorlijk wat slechter met mijn rug/bekken/heupen (lang verhaal, maar al 24 jaar op en neer) en mijn nieuwe project dat bestaat uit een broek maken van een tweehonderd jeans lapjes ligt daardoor weer in de kast. Het zitten achter de naaimachine en het in rare houdingen knippen en spelden gaat even helemaal niet. En ik had/heb zo'n mooie foto in mijn hoofd met allemaal blauw en ik in die patchwork jeansbroek en licht en donker en van alles. maar nu even niet dus. Om de mentale pijn te verzachten (voor de fysieke pijn heb ik inmiddels een nieuwe fysiotherapeut) heb ik wat snelle dingen genaaid zodat ik toch blij werd en zo belandde ik weer voor en achter mijn camera en achter de computer. 

Alles heeft laagjes, meerdere kanten. Elk verhaal. Elk mens. Elke gebeurtenis. Mijn pijn is niet wie ik ben maar ik ben hoe ik met mijn pijn omga. Ik was live bij een interview met Charlotte Rampling tijdens het IFFR hier in Rotterdam. Charlotte herinnerde me eraan hoe veel ik houd van processen. Zij speelt in haar films het liefst complexe vrouwen in complexe situaties.  Als coach was ik dagelijks met de processen van anderen bezig. Hoe gaat iemand om met haar probleem. Hoe groeit zij. Hoe kan ik daarbij helpen. En ik ben zelf ook altijd bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling en mijn hersenspinsels. Ik maak dan wel niet echt complexe situaties mee op dit moment maar ben wel een complexe vrouw. :-)

Hoe kwetsbaar ik mezelf soms ook maak, door te delen wie ik ben in verhaal of beeld, bijna nooit laat ik mijn processen zien. Het is ook heel abstract. Wat is dat proces dan en hoe weet je dat je ergens in zit en hoe verbeeld je dat dan? Het is 'makkelijker' om ergens uit te komen en dan terug te kijken en dat dan te verbeelden. Het beginpunt en/of het eindpunt. Maar hoe ziet het daar ergens tussenin uit? 

Dat houdt me nu bezig. Ik zit nu ergens middenin. En ik probeer heel erg in het nu te zijn en van daaruit met mijn foto's bezig te zijn. En omdat ik zoveel dingen tegelijk voel kwam ik op laagjes. Ik heb daar al eerder mee gewerkt in 2016 en vorig jaar door met een lange sluitertijd te werken. maar ik probeer nu nieuwe manieren uit. De laatste foto's in zelfportretten en in portretten zijn daar voorbeelden van. Veel plezier met bekijken! 

nieuwe iPad én Procreate

Ik kreeg een vervroegd kerstcadeau van mijn lief: Een iPad-pro 12,9 inch met Apple pencil. Wow!
ik ben nog steeds een beetje overdonderd. Ik durfde hem niet eens op mijn droomwenslijst te zetten. Zo'n luxe vond ik het. En dus weet ik nog steeds niet precies wat ik er allemaal mee kan doen. Wat ik al wel weet is dat Procreate, een bekroond programma, en wat ik er voor een tientje opzette, helemaal geweldig is. Ik kan een foto uploaden ( voor wie dit ook wil proberen en alsmaar niet snapt waarom dat niet lukt: je moet een 8 bits channel foto uploaden, géén 16 bits! ja lach maar, het duurde 30 uur voordat ik dat ergens vond in kleine lettertjes op een forum) en dan die bewerken in dat tekenprogramma in allerlei lagen. En dan kan ik die bewerkte foto met al die lagen weer openen in Photoshop om daar weer verder te prutsen. 

Zie je wat ik bedoel? Daar rechtsboven zie je allemaal plaatjes boven elkaar, vakjes, whatever. Dat zijn lagen waarin ik iets getekend heb. Die witte rookwolken bijvoorbeeld die je op de foto van mij met die oranje pruik ziet in de linker boven hoek. Die witte wolken kan ik aan en uit zetten. Zodat ik ze wel of niet zie. OF ik kan ze een beetje laten zien door schuifjes. Dat dus. En al die informatie kan ik me deze bewerkte foto meesturen naar mijn computer. Om daar weer verder te werken. Cool. 

Omdat ik erg druk ben geweest met andere dingen, lang leve December, heb ik geen nieuwe foto's gemaakt. maar ik heb wel gespeeld met al die nieuwe dingen met wat oude foto's. Lekker oefenen en kijken of en wat ik kan gebruiken in de nieuwe concepten die ik in mijn hoofd heb al heel erg lang. Hieronder de foto's die ik onder andere dus heb bewerkt op mijn nieuwe iPad. 

photoshop les

Vandaag heb ik van weer les van John gehad. Ik wil op heel veel verschillende manieren kunnen werken met meerdere foto's in één beeld. Vandaag heb ik geleerd dat te doen met lagen en maskers en uitsnijdingen in die maskers. Cool. We hebben vandaag de collage's het effect gegeven van een spiegeling. Alsof je jezelf in een drie-laags ruit spiegelt of in een spiegel in stukken, niet helemaal plat. Nou ja, zoiets dus. Lekker vaag verhaal. Kijk maar naar het beeld. :-) Dit zijn oefenfoto's en je gaat vast nog deze manier van collage terugzien aankomende tijd. Erg leuk om te doen en ik heb al een coverfoto in mijn hoofd waar deze techniek in zou kunnen passen. 

Nee, ik heb die sequence nog niet af. Pfff. Maar komt goed. Ik kreeg ook de vraag wat een sequence nou eigenlijk is. Dat kan ik je het beste laten zien door je te verwijzen naar een Nederlandse fotograaf die daar heel erg goed in is:  Michel Szulc-Krzyzanowski

een sequence naaien

Van mijn docent John Sassen kreeg ik lange tijd geleden de opdracht een sequence te maken. Ik wilde natuurlijk persé een sequence zelfportret maken dus ik ben daar wel even mee bezig geweest. Nu ben ik aan het kijken hoe ik deze foto's wil printen. Ik heb bedacht ze in volgorde aan elkaar te stikken met de naaimachine met een lock-steek, zoals hierboven te zien is in het ontwerp. Vandaag ga ik aan de slag met de printer en als alles in één keer goed gaat (wahahahaha) wil ik ook de naaimachine tevoorschijn halen en deze opdracht eindelijk afronden. Wordt vervolgd dus! 

finding courage / hoe kan het wél

Op dit moment ben ik bezig met het maken van coverfoto's voor de mappen in mijn hoofd met alle herinneringen, gedoe, gebeurtenissen, keerpunten, triomfen en soms trauma's. Kortgeleden kwam ik er achter dat ik beelddenker ben en heb ik ervaren hoe fijn het is om bepaalde periodes in mijn leven af te sluiten met een foto die mij precies laat voelen wat er toen was en hoe dat nu voelt. Als ik nu in een oude pijn geraakt word ga ik niet meer automatisch naar die oude pijn of die langgeleden gebeurtenis maar naar de nieuwe coverfoto. En die geeft me de ruimte en vrijheid om te reageren vanuit het nu. Met nieuwe inzichten en verwerkte pijn. Door het maken van deze foto's krijgt alles voor mij echt een plek.

De foto hierboven gaat over iets eng vinden en het tóch doen. Maar wel op je eigen manier. Bijvoorbeeld door het donkere bos in te kruipen in plaats van te lopen.